SÜRGÜNÜM BEN BU HAYATTA,
Tutsak oldum hayatın karanlığına,
Derman olunmaz olmaz artık yarama,
Karanlık hücresine hapis oldum bıraktınız beni,
Atınız beni bilinmez dağların ardına.
Akıttınız gözyaşlarımı nedenini bilmeden,
Öldüm ben acıdan ızdıraptan kaderden,
Senelerim bana acı ve ızdırap oldu,
Çıkmıyor inanın bu acım bu sızım bedenimden.
Ayrılıkmı ölümmü yoksa kaderim sürgünmü,
Savrulsun külüm savrulsun kader yükümü,
Götürsün beni hiç bilinmedik bir şehre,
Acep söyleyin dostlarım bu dertten ölünürmü.
Mevlam kara yazmış bu benim kaderimi,
Görmez kimse şimşek in akan yaş selini,
Yüreyim param parca bedenim acıyor kalbim yara,
Benim bu derdim kimler tarafından bilinir.
Hülya şimşek