Doğduğundan beri acı içinde yaşıyordun,
Ğözler önünde eriyip bitip tükeniyordun,
Yüreyimde yakan o küçük bedenin,
Anne baba diyemeden yok oldun.
Ne zormuş evlat acısı hele birde bebekken,
Sesine yürüyüşüne o tatlı bakışıne hasretken,
Bıraktın beni kollarım bomboş kaldı bebeyim,
Cektiyin acı gitmez gözümün önünden.
Aglarım sesim dünyayı yıksa neki,
Ben kara topraga koymuşum küçük bedenimi,
Kokun hala bende dayanamam acına,
Ayırmayın beni yalnız bırakamam bebegimi.
Ufacık beden girer kara topraga,
Binlerce beden var şu torak altında,
Yanar yürekler acılar kat kat artar,
Sarılamadan koklayaman koymak varmış toprağa.
Korma küçüyüm korkma vardın işte allahına,
Nasip olsun bizlerede senin vardıgın makama,
Sen gittin geldigin yere sıra bizlerde,
Kavuştursun allahım seni annene babana.
Mekanın cenet olsun küçük meleyim,
Senindir artık hayal ettiyim cennetim,
Selam götür benden nebiye,
Cennet kokan gül meleyim.
Hülya şimşek